کشورهای عضو: فدراسیون روسیه، بلاروس، قزاقستان، جمهوری قرقیز، ارمنستان
کشورهای دعوت شده برای عضویت: تاجیکستان، ازبکستان
عضو ناظر: مولداوی
جمعیت: 183 میلیون نفر
مجموع ارزش صادرات و واردات کشورهای عضو این اتحادیه با جهان در سال 2018 = 753 میلیارد دلار
این اتحادیه دارای 2 شهر با جمعیت بالای پنج میلیون نفر می‌باشد که به ترتیب عبارتند از مسکو (روسیه) با جمعیتی نزدیک به 12 میلیون نفر و سن پترزبورگ (روسیه) با جمعیتی بیش از 5 میلیون نفر.
این اتحادیه همچنین دارای 17 شهر با جمعیتی بین یک تا دو میلیون نفر است که به ترتیب عبارتند از: مینسک (بلاروس)، آلماتی (قزاقستان)، نوووسیبیرسک (روسیه)، یکاترینبورگ (روسیه)، نیژنی نووگورود (روسیه)، قازان (روسیه)، چلیابینسک (روسیه)، سامارا (روسیه)، اومسک (روسیه)، اوفا (روسیه)، روستوف نا-دونو(روسیه)، کراسنویارسک (روسیه)، ایروان (ارمنستان)، پرم (روسیه)، وورونژ (روسیه)، ولگاگراد (روسیه)، نورسلطان (قزاقستان).
تاریخ اجرایی شدن توافقنامه تجاری آزاد اتحادیه اقتصادی اوراسیا: اول ژانویه 2015
محل دبیرخانه اتحادیه اقتصادی اوراسیا در مسکو و دبیرکل فعلی آن آقای تیگران سرکیسیان از ارمنستان است.
زبان اجرایی اتحادیه، روسی است.
اعضای اتحادیه در تلاش هستند تا یک واحد پولی مشترک را برای اتحادیه جایگزین کنند. تا کنون چند پیشنهاد از طرف اعضا مطرح شده ولی تا کنون به نتیجه نرسیده است. از جمله پیشنهاد آقای نورسلطان نظربایف، رئیس جمهور وقت قزاقستان با نام “YEVRAZ” یا پیشنهاد مشترک ولادمیر پوتین و دیمیتری مدودف با نام “ALTYN” .
 
اهداف و اولویت‌های اصلی اتحادیه اقتصادی اوراسیا

 
ارکان اتحادیه

 
انرژی در اتحادیه اقتصادی اوراسیا
به دلیل حضور روسیه در این اتحادیه، این اتحادیه به عنوان یک غول انرژی مطرح می‌شود. حدود 20.7% گاز طبیعی و 14.6% نفت جهان در این اتحادیه تولید می‌شود. این به معنی آن است که در هر دو حوزه تولید نفت و تولید گاز، این اتحادیه رتبه اول جهان را داراست. همچنین این اتحادیه 9% انرژی الکتریکی جهان و 5.9% ذغال سنگ دنیا را تولید می‌کند. از این لحاظ نیز این اتحادیه دارای رتبه سوم در تولید انرژی الکتریکی و دارای رتبه چهارم در تولید ذغال سنگ در دنیا است.
 
زیرساخت‌ها در اتحادیه اقتصادی اوراسیا
مراکز مهم اقتصادی اتحادیه مانند مسکو ، مینسک، سن پترزبورگ، آستانه، بیشکک و ایروان در فواصل بسیار دوری از هم قرار دارند. برای نمونه فاصله بین مسکو و آستانه 2700 کیلومتر است که زیرساخت‌ها را به عنوان یک چالش اساسی برای ادغام کشورهای عضو نمایان می‌کند. پروژه‌های اساسی زیرساختی از ابتدای تاسیس اتحادیه  به منظور نوسازی و اتصال بلوک منطقه به سایر بازارها آغاز شد تا هم ادغام و هم تجارت در منطقه را تسهیل کند.
مشهورترین راه آهن اتحادیه، راه آهن ترانس سیبری است که خاور دور روسیه را به مسکو پیوند می‌دهد. همچنین راه آهن ترکستان - سیبری جمهوری‌های آسیای مرکزی را به سیبری وصل می‌کند. راه‌آهن آسیا نیز یکی دیگر از مسیرهایی است که اتحادیه را به اروپا متصل می‌نماید. راه آهن بزرگی که با نام لند بریج اوراسیا شناخته می‌شود اجازه می‌دهد کالاها از چین و اتحادیه اوراسیا به اروپا منتقل شوند.
 شش بزرگراه از هشت بزرگراه آسیا نیز از این اتحادیه عبور می‌کند که عبارتند از: (AH3,AH4,AH5,AH6,AH7,AH8). برای نمونه بزرگراه AH6 که از مسیر ترانس سیبری روسیه عبور می‌کند، طولی بیش از 11 هزار کیلومتر دارد.
برنامه Single Eurasian Sky که توسط کمیسیون اقتصادی اوراسیا اداره می‌شود، ایجاد یک بازار واحد خدمات هوایی و منطقه تردد هوایی را در نظر دارد. این منطقه تردد هوایی نه تنها ترسیم مسیرهای جدید پرواز را برای خطوط هوایی آسان‌تر می‌کند ، بلکه تعداد پروازهایی که از طریق منطقه پرواز می‌کنند را نیز افزایش می‌دهد. بنابر گزارش‌ها ، این پروژه می‌تواند فضای هوایی اتحادیه اوراسیا را به یک مرکز حمل و نقل محبوب بین اروپا و آسیای شرقی تبدیل کند.
 
کشاورزی در اتحادیه اقتصادی اوراسیا
اتحادیه اقتصادی اوراسیا برترین تولید کننده چغندرقند و آفتابگردان در جهان است و 18.6% چغندرقند دنیا و 22.7% آفتابگردان‌های جهان را تولید می‌کند.  همچنین تولیدکننده برتر چاودار، جو، گندم سیاه، جو دوسر و دانه آفتابگردان است. این اتحادیه تولیدکننده بزرگ سیب زمینی، گندم، غلات و حبوبات دانه‌ای است.
بخشی از صلاحیت‌های کمیسیون اقتصادی اوراسیا یارانه‌های کشاورزی است. این نهاد مسئول هماهنگی سیاست‌گذاری‌های کشاورزی بین کشورهای عضو و اطمینان از امنیت جمعی مواد غذایی است. بانک توسعه اوراسیا نیز پروژه‌هایی را برای ادغام بیشتر و توسعه کشاورزی تأمین می‌کند. مبلغ اعطایی این بانک بیش از 100 میلیون دلار برای هر سال است.
 
چشم انداز اقتصادی آینده اتحادیه اقتصادی اوراسیا
کشورهای عضو نسبت به این اتحادیه خوشبین هستند و شرکای اصلی منطقه یعنی چین، ایران و ترکیه به این موضوع علاقه‌مند هستند. یک باور مشترک این است که اتحادیه اقتصادی اوراسیا ظرف دو دهه آینده از پتانسیل قابل توجهی برخوردار خواهد بود و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند رشدی 25 درصدی در تولید ناخالص داخلی کشورهای عضو تا سال 2030 (یعنی بیش از 600 میلیارد دلار آمریکا) اتفاق افتد. این توافق نامه به شهروندان کشورهای عضو امکان اشتغال و آموزش در سراسر اتحادیه را می‌دهد. سیاست پیش روی اتحادیه در بسیاری از بخش‌ها از جمله کشاورزی، انرژی، صنعت و حمل و نقل شامل سیاست‌های مشارکتی خواهد بود. این سیاست‌های مشترک برای اکثریت کشورها به ویژه کشورهای آسیایی که به دنبال دسترسی به انرژی، مسیرهای تجاری در آسیای مرکزی و سیبری و کالاهای کشاورزی هستند، جالب توجه خواهد بود. البته باید توجه داشت که بدون نوسازی و اصلاح واقعی اقتصادی، تاثیرات این سیاست‌ها چندان ملموس نخواهد بود. مورد مهمی که می‌تواند به قدرت و توانایی اقتصادی این اتحادیه کمک کند، پیوستن سریعتر کشورهای ازبکستان و تاجیکستان در گام نخست و سپس فراهم کردن شرایط برای پیوستن آذربایجان و ترکمنستان به اتحادیه است. البته با توجه به اینکه کشورهای اوکراین، مولداوی و گرجستان با اتحادیه اروپا نیز توافقنامه تجاری دارند، عضویت این سه کشور نیز می‌تواند در گسترش مرزهای اتحادیه اوراسیا و توانایی چانه‌زنی آن با اتحادیه اروپا موثر باشد.
 
موافقتنامه‌های تجارت آزاد اتحادیه اقتصادی اوراسیا با سایر کشورها
اتحادیه اقتصادی اوراسیا تا کنون با بیش از 30 کشور جهان بر سر میز مذاکره جهت امضای موافقتنامه تجارت آزاد نشسته است. وضعیت پیشروترین این کشورها به شرح ذیل می‌باشد:

 
وضعیت ایران در ارتباط با اتحادیه اقتصادی اوراسیا و رویدادهای پیش رو