به گزارش روابط عمومی اتاق بازرگانی تبریز، یونس اکبرپور پایدار؛ عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تبریز در ابتدای این نشست گفت: دکتر مبین، نمونه انسانی والا و پزشکی متعهد بود که با همتی وصف‌ناشدنی، خود را وقف درمان بیماران جذامی کرد و در آن دوران سخت که جذام به‌ویژه در مناطق آذربایجان گسترش زیادی یافته بود، با تمام وجود در خدمت کسانی بود که جامعه آنها را نادیده می‌گرفت.
وی ادامه داد: او نه‌تنها در انجمن حمایت از جذامیان، بلکه در سایر مجامع خیریه همچون کمیته امداد امام خمینی، انجمن خیریه نوبر تبریز، و مؤسسه حمایت از مستمندان فعالیت داشت. دکتر مبین با روحیه‌ای انسانی و دغدغه‌ای عمیق نسبت به مشکلات هموطنان، همواره در کنار نیازمندان ایستاد و برای بهبود زندگی آنها تلاش کرد.
پایدار تاکید کرد: همه ما وظیفه داریم که راه او را ادامه دهیم و با الهام از فداکاری‌ها و تلاش‌های او، در خدمت به جامعه و نیازمندان گام برداریم. دکتر محمدحسین مبین نمونه بارزی از پزشکی بود که نه‌تنها به درمان جسم بیماران می‌پرداخت، بلکه با مهربانی و دلسوزی، به قلب‌ها و روح‌های آنان نیز آرامش می‌بخشید.
وی در پایان گفت: برگزاری چنین مراسمی برای شناساندن افراد بزرگ و گنجینه‌های جامعه ما بسیار ضروری است. ما باید قدر بزرگان و گذشتگان خود را بدانیم، چرا که هر آنچه داریم از آنان به ما رسیده است.
علی حامد ایمان، مدیر مسئول مجله «غروب»، در این نشست با طرح این موضوع که چگونه انسان‌ها می‌توانند پس از مرگ همچنان در قلب جامعه باقی بمانند، گفت: دکتر مبین نمونه‌ انسانی است که نه‌تنها در طول حیات خود به انسان‌ها خدمت کرد، بلکه نامش همچنان زنده است. او با درمان و کمک به بیماران جذامی، جایگاه ویژه‌ای در قلب مردم پیدا کرد. اما فراتر از این، دکتر مبین از طریق ادبیات و اشعار خود توانست با مردم ارتباط برقرار کند و دیدگاه‌های آنها را نسبت به جذامیان تغییر دهد. او توانست انسان‌های جذامی را به انسان‌های عادی نزدیک کند و این دستاورد، هم از توان پزشکی او و هم از روح نورانی و انسانی‌اش نشأت می‌گیرد.
ایمان ادامه داد: اگرچه او شاعر حرفه‌ای نبود، اما اشعارش تصورات جدیدی برای مردم آفرید و توانست این بیماری و درد بیماران را به زیبایی بر روی کاغذ بیاورد. برای دکتر مبین، جذام، الهامی برای شعر بود و شعر او نیز دردمندی جذامیان را بازتاب می‌داد. شاید برخی از اشعار او در ابتدا غریب به نظر برسند، اما در نهایت، تنها اشعار او هستند که این دردها را با چنین زیبایی به تصویر می‌کشند.
 
زندگی پربار دکتر مبین در سه بُرش
سعید جلالی، مدیر انتشارات ستوده و رئیس هیئت‌مدیره خیریه مدرسه‌ساز و کتابخانه‌سازان استان، زندگی دکتر مبین را به سه بُرش تقسیم کرد و گفت: زندگی دکتر مبین به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود: برش اول؛ تولد و دوران دانشجویی او در تبریز است که تا 27 سالگی ادامه داشت. برش دوم؛ دوران اشتغال و فعالیت پزشکی او تا زمان بازنشستگی بود و برش سوم؛ دوران بازنشستگی‌ وی است که به‌دلیل تلاش‌های بی‌وقفه‌اش در مبارزه با جذام به دوران شاهنشاهی او تبدیل شد. او در بسیاری از بخش‌های قرن بیستم حضور داشت و شاهد وقایع مهمی مانند قحطی، کودتای مصدق و وقایع پیشه‌وری بود.
جلالی افزود: اما آنچه از همه مهم‌تر است، کارنامه او در زمینه پزشکی است. او در سال 1320 زمانی که تازه پزشکان به این حرفه ورود کرده بودند، شاهکارهایی در سازماندهی باباباغی و کنترل جذام انجام داد. دکتر مبین توانست جذام را به مسئولیت اجتماعی و سرمایه اجتماعی وصل کند و این کار را با تلاش‌های فردی خود و همکاری با اتاق بازرگانی انجام داد. به واسطه او بود که کودکان جذامی به جامعه بازگشتند.
 
والدین‌ ما چراغی برای محرومان بودند
شهرزاد مبین، دختر دکتر مبین، از والدین خود و تأثیر آن‌ها در جامعه سخن گفت: پدر و مادرم قابل جدا کردن نیستند، چرا که همیشه همراه یکدیگر بودند. آن‌ها تمام زندگی خود را وقف اهدافشان کردند و هرگز از مسیر خود شکایتی نداشتند. چراغی شدند برای افراد محروم و باعث شدند این افراد با جامعه آشتی کنند. پدرم توانست از طریق علم و عشق به جامعه خدمت کند.
 
حمایت تجار و صنعتگران از فعالیت‌های پدرم
بهزاد مبین، فرزند ارشد دکتر مبین، به نقش مهم تجار و صنعتگران در حمایت از فعالیت‌های پدرش اشاره کرد و گفت: حوادث زندگی پدرمان به‌صورت مکتوب با عنوان گاه‌شمار زندگی چاپ شده است. بازگشت پدرم به باباباغی و ادامه فعالیت‌های او با حمایت تجار و صنعتگران و تأمین حقوق از طریق آن‌ها ممکن شد. اهالی صنعت و تجارت در این مسیر نقشی کلیدی ایفا کردند.
در پایان این مراسم، پیشنهاد شد که هفته دوم مهرماه به‌عنوان «روز جذام» و بزرگداشت دکتر مبین نام‌گذاری شود.

گزارش: فرانک نوروزی