عضو هیات نمایندگان اتاق تبریز و رئیس انجمن صنایع غذایی آذربایجان شرقی گفت:52 کشور آفریقایی نیاز به محصولات ایرانی دارند، اما ما در آفریقا حضور نداریم، بانک نداریم، ناوگان و کشتی برای صادرات نداریم. این کار وزارت خارجه است که هماهنگی کند و بازار را در اختیار تولیدکننده داخلی قرار دهد.
یونس ژائله در بیست و سومین همایش توسعه صادرات غیر نفتی ایران در تبریز گفت: امروز هیات دولت، روسای سازمان های مربوط و برخی نمایندگان نسبت به این همایش که برای تولید و توسعه صادرات است، کم لطف شده اند.
وی افزود: برای یک سری کالاهای غیر ضروری ارز مبادله ای تعلق می گیرد، اما برای واردات ماشین آلات و تجهیز خطوط تولید صنایع کشور می گویند از ارز خودتان استفاده کنید! متاسفانه امروز کسانی مسئول هستند که پاسخگو نیستند.
ژائله گفت: از بانک ها انتقاد می کنیم، اما وقتی به دل بانک ها می رویم می بینیم بانک مرکزی 12 درصد از سود تسهیلاتی که بانک ها پرداخت می کنند را سهم می برد.
وی افزود: رئیس اتاق بازرگانی ایران که به همایش امسال تبریز تشریف نیاورده اند، می توانستند با ابرازهایی که در دست داشتند به توسعه صادرات کمک کنند. 
ژائله خطاب به استاندار آذربایجان شرقی گفت: آقای خدابخش ما سال هاست که می گوییم ناوگان حمل نقل استان فرسوده است، می خواهیم به فرانسه صادرات داشته باشیم، اما با کدام ناوگان؟!
وی گفت: ما خودمان دست و پای خودمان را بسته ایم، رانت هایی در سال های گذشته به اسم حمایت از تولید ایجاد شد و برخی افراد یک شبه میلیاردر شدند.
این عضو هیات نمایندگان اتاق تبریز گفت: 52 کشور آفریقایی نیاز به محصولات ایرانی دارند، اما ما در آفریقا حضور نداریم، بانک نداریم، ناوگان و کشتی برای صادرات نداریم. این کار وزارت خارجه است که هماهنگی کند و بازار را در اختیار تولیدکننده داخلی قرار دهد. وقتی حرف از مونیخ می شوند صدها نفر برای انجام ماموریت صف می کشند، اما کسی به بازار آفریقا نمی رود، آقایان بازار ما آفریقاست.
ژائله به قوانین دست و پاگیر بخش تولید اشاره کرد و گفت: مجلس در تصویب قوانین دقت کند، قوانینی مصوب شده اند که بازپرداخت وام دو میلیادری را به 10 میلیارد می رسانند. امروز همه متخصصین ما را خارجی ها می برند، ما نمی توانیم آن ها را نگه داریم، چون همه فکر مدیران ما به جای نوآوری، درگیر بروکراسی های اداری شده است.
وی در عین حال گفت: البته نباید ناامید باشیم، ما ملتی هستیم که هر کاری خواسته ایم انجام داده ایم. اکنون نیز اگر بخواهیم، می توانیم در تولید و صادرات قدم های بزرگی برداریم.